PAUL KRUGMAN
(Penerima Hadiah Nobel Sains Ekonomi 2008)
oleh Muhammad Faiz Zainuri
[Artikel ini mempunyai beberapa kesalahan sila nyatakan kesalahan yang anda jumpa di "comment" dan anda akan diberikan markah bonus, 10 komen terawal sahaja]
Paul Robin Krugman dilahirkan pada 28 Feb 1953. Beliau merupakan seorang ahli ekonomi Amerika. Beliau merupakan Professor Ekonomi di Graduate Center of The City University of New York. Beliau banyak menulis perkara berkaitan ekonomi dan isu semasa di blog beliau “The New York Times”.
Pada tahun 2008 beliau telah dianugerahkan Hadiah Anugerah Nobel dalam bidang Sains Ekonomi. Penganugerahan tersebut diberikan di atas sumbangan beliau dalam mempelopori ilmu ekonomi. Antara sumbangan utama yang melayakkan beliau memperoleh anugerah tersebut adalah teori yang dikeluarkannya iaitu teori perdagangan baru dan teori geografi ekonomi. Beliau mendapat hadiah tersebut kerana penjelasan beliau tentang corak perdagangan antarabangsa dan geografi pengagihan aktiviti ekonomi dengan menggunakan pendekatan kesan ekonomi bidangan dan keutamaan pengguna bagi pelbagai barang dan perkhidmatan.
Sebagai seorang pengulas ekonomi, beliau telah menulis dalam pelbagai isu berkaitan ekonomi termasuk pengagihan pendapatan, percukaian, makroekonomi dan ekonomi antarabangsa. Krugman mengganggap dirinya sebagai seorang liberal moden. Hal ini dapat dilihat melalui beberapa hasil tulisan beliau.
SUMBANGAN PAUL KRUGMAN
1. Teori Perdagangan Baru (NTT)
Antara sumbangan utama Krugman adalah melalui teori perdagangan barunya dan ini merupakan faktor utama beliau memperoleh Hadiah Anugerah Nobel pada tahun 2008.
Teori perdagangan menurut David Ricardo dan Heckscher-Ohlin menekankan kepada faedah berbanding. Menurut Krugman melalui jurnal hasil tulisan beliau bertajuk “Journal of International Economics” pada tahun 1979, perdagangan bergantung kepada dua andaian utama iaitu:
i. Pengguna lebih suka pilihan pelbagai jenama
ii. Pengeluaran ekonomi bidangan
Banyak model perdagangan antarabangsa kini mengikuti jejak Krugman, dengan ekonomi bidangan
dalam pengeluaran dan pilihan utama untuk kepelbagaian dalam penggunaan. Model perdagangan ini
dikenali sebagai Teori Perdagangan Baru.
Teori Krugman juga mengambil kira akaun kos pengangkutan. Ia merupakan satu ciri utama dalam
menghasilkan "kesan pasaran tempatan", yang kemudiannya dimasukkan di dalam karyanya tentang
geografi ekonomi baru. Kesan pasaran tempatan menyatakan bahawa, “ceteris paribus, the country
with the larger demand for a good shall, at equilibrium, produce a more than proportionate share of
that good and be a net exporter of it." Kesan pasaran tempatan adalah kesan yang tidak dijangka, dan
Krugman mulanya mempersoalkannya, tetapi akhirnya membuat kesimpulan bahawa model
matematik tersebut adalah betul.
Apabila terdapat ekonomi bidangan di dalam pengeluaran, berkemungkinan ia mungkin merugikan
perdagangan sesebuah negara. Krugman menunjukkan bahawa walaupun globalisasi adalah positif
pada keseluruhannya, sejak 1980-an proses yang dikenali sebagai hyper-globalisasi telah sekurang
kurangnya memainkan peranan dalam kenaikan ketidaksamaan. Walau bagaimanapun, perdagangan
kekal bermanfaat secara umum, walaupun antara negara-negara yang sama, kerana ia membenarkan
syarikat untuk menjimatkan kos dengan mengeluarkan pengeluaran pada skala yang lebih besar, lebih
cekap, dan kerana ia meningkatkan pelbagai jenama dan meningkatkan persaingan antara firma.
Krugman turut memberi sokongan kepada perdagangan bebas dan globalisasi. Beliau juga telah
mengkritik dasar perindustrian, dimana Teori Perdagangan baru menunjukkan kelebihan “rent
seeking” jika "industri strategik" boleh dikenal pasti, Walau bagaimanapun, beliau berkata ia tidak
jelas bahawa pengenalan itu boleh dilakukan dengan tepat berkaitan perkara tersebut.
2. Geografi Ekonomi Baru (NEG)
Ia mengambil masa selang sebelas tahun, tetapi akhirnya kerja Krugman dalam Teori Perdagangan Baru (NTT) tertumpu kepada apa yang biasanya dipanggil " Geografi Ekonomi Baru" (NEG), yang mana Krugman mula perkenalkan melalui penulisannya pada tahun 1991 iaitu "Meningkatkan Pulangan dan Geografi ekonomi ", yang diterbitkan dalam Jurnal Ekonomi Politik.
Dalam erti kata Krugman sendiri, petikan dari NTT untuk NEG ia menyatakan “...The only good news was that nobody else picked up that $100 bill lying on the sidewalk in the interim."
Ini menjadi kertas akademik Krugman di mana pada awal tahun 2009, ia mempunyai 857 petikan, lebih dua kali ganda kertas kedua kedudukan beliau.
Krugmen juga menjelaskan serba sedikit berkaitan "Kesan pasaran tempatan" yang ditemui di NTT juga ditampilkan dalam NEG, yang menafsirkan penumpuan "sebagai hasil interaksi kenaikan pulangan, kos perdagangan dan perbezaan harga faktor." Jika perdagangan terbentuk melalui ekonomi bidangan, di mana teori perdagangan Krugman menyatakan rantau ekonomi yang banyak pengeluarannya akan lebih menguntungkan dan akan menghasilkan lebih banyak pengeluaran. Hal ini, menunjukkan bahawa penumpuan di sesebuah kawasan bukan sahaja akan menyebabkan pengeluaran akan menjadi lebih banyak dan tersusun malah ia juga akan membawa kenaikan dalam kadar pendapatan yang lebih tinggi untuk kawasan tersebut.
3. Kewangan Antabangsa
Selain itu, Krugman juga berpengaruh dalam bidang kewangan antarabangsa. Krugmen telah mengadaptasi model daripada kertas kerja oleh Stephen Salant dan Dale Handerson berkaitan serangan spekulasi dalam pasaran emas. Beliau mengguna pakai model tersebut untuk pasaran tukaran asing dan mendapati pada tahun 1979 pada krisis mata wang dalam Jurnal Kewangan, Kredit, dan Perbankan, yang menunjukkan pengakhiran di mana akan berlaku serangan spekulasi mata wang secara tiba tiba.
Sebagai tindak balas kepada krisis kewangan global pada tahun 2008, Krugman mencadangkan dalam satu memio tidak formal yang mana "pengganda kewangan antarabangsa", untuk membantu menerangkan kelajuan yang tidak dijangka dengan mana krisis global telah berlaku. Hujah beliau menyatakan "highly leveraged financial institutions [HLIs], which do a lot of cross-border investment [....] lose heavily in one market [...] they find themselves undercapitalized, and have to sell off assets across the board. This drives down prices, putting pressure on the balance sheets of other HLIs, and so on."
4. Makroekonomi dan Dasar Fiskal
Krugman telah memulakan perbincangan perangkap kecairan sebagai topik dalam bidang ekonomi. Beliau mencadang untuk meneruskan dasar fiskal agresif dan dasar monetari yang tidak konvensional untuk menangani dekad Jepun yang hilang pada tahun 1990-an, dengan alasan bahawa negara ini telah terperangkap dalam perangkap kecairan Keynesian.
Krugman menyatakan pendapatnya di dalam The Return of Depression Economics bahawa Jepun berada di dalam situasi perangkap kecairan pada 1990-an, sejak bank pusat tidak dapat menurunkan kadar faedah mana-mana yang lebih rendah untuk melarikan diri dari genangan ekonomi.
Teras cadangan dasar Krugman adalah untuk menangani perangkap kecairan Jepun dengan sasaran inflasi, di mana beliau memperdebatkan "yang paling hampir menghampiri matlamat biasa dasar penstabilan moden, iaitu untuk menyediakan permintaan yang mencukupi dalam bersih, cara yang tidak mengganggu dan yang tidak memutarbelitkan peruntukan sumber.
Krugman cuba mencari persamaan situasa di antara dekad jepun yang hilang dan deflasi pada pengakhiran tahun 2000, dengan alasan bahawa dasar fiskal mengembang adalah perlu memandangkan ekonomi perindustrian utama terperangkap dalam perangkap kecairan. Sebagai tindak balas terhadap pandangan ahli ekonomi yang menunjukkan bahawa ekonomi Jepun pulih walaupun tidak mengikuti preskripsi polisi beliau, Krugman mengekalkan bahawa ia adalah ledakan eksport yang ditarik Jepun daripada kemerosotan ekonomi pada lewat 90-an, dan bukannya pembaharuan sistem kewangan.
Krugman adalah salah seorang penyokong yang paling menonjol dalam kebangkitan teori Keynesian pada tahun 2008-2009, sehinggakan pengulas ekonomi Noah Smith menggelar sebagai "Krugman pemberontak." Pandangan beliau bahawa kebanyakan rakan-rakannya yang melakukan penyelidikan makroekonomi sejak pertengahan tahun 1960-an adalah salah, di mana beliau lebih suka model mudah yang dibangunkan pada tahun 1930-an. Pandangan beliau telah dikritik oleh sesetengah ahli ekonomi moden, seperti John H. Cochrane. Pada bulan Jun 2012, Krugman dan Richard Layard telah melancarkan manifesto berkaitan ekonomi, di mana mereka ingin lebih banyak menggunakan dasar rangsangan fiskal untuk mengurangkan pengangguran dan pertumbuhan pesat di dalam ekonomi. Manifesto tersebut telah menerima lebih daripada empat ribu tandatangan dalam masa dua hari selepas pelancarannya, dan menerima respon positif dan kritikan dalam masa yang sama.
5. Penulisan
Sumbangan Krugman dalam bidang pendidikan ialah melalui hasil tulisan beliau dalam penulisan karyanya melalui buku-buku akademik dan juga penulisan umum. Selain dari menulis buku dan pelbagai jenis artikel, beliau turut berkongsi hasil penulisan beliau melalui blog beliau sendiri iaitu https://krugman.blogs.nytimes.com/
Antara buku penulisan beliau adalah:
i. End This Depression Now.
ii. The Return of Depression In Economics And The Crisis Of 2008
iii. The Conscience of A Liberal
iv. The Great Unraveling
v. Fuzzy Math
vi. The Accidental Theorist And Other Dispatches from the Dismal Science
vii. Peddling Prosperity
