Struktur Perdagangan China (中国贸易结构1)1970-2010: Oleh Alice dan Hu

进入21世纪以来，伴随世界经济较快增长和经济全球化的深入发展，世界经济格局正在发展着变化。当前国际贸易增长明显加速，已经进入新一轮增长期。国际贸易结构发生了重大的变化，各国主要以经济的权衡为主导，大力推进国际贸易的合作和竞争。

以中国为例，以1980年划分，我国出口商品中初级产品和工业制成品所占比例变化大致可以分为两个阶段。

第一阶段（改革开放前-1980），这一阶段的特点是工业制成品所占份额较小但在缓慢上升，而初级产品（来源于自然，未经加工的产品，例如种植业，畜牧业，渔业等）所占份额较大但在缓慢下降。而且总体上初级产品占出口份额高于工业制成品（经过复杂程序，需要加工的产品）的出口份额。1970年，初级产品出口占总出口份额的54%，而工业制成品出口占46.5%的份额。

第二阶段（1981-1985），这一阶段虽然大部分年份工业制成品所占出口份额超过了农产品的出口份额，但是变化幅度不大，而且有反弹的趋势。

第三阶段（1986年-2010），这一阶段，工业制成品占出口总额的比例持续快速增长，而初级产品所占出口比例则迅速下降。科学技术的发展和应用使越来越多的综合替代物被引入,天然原料在国际贸易中的作用明显下降,世界市场对一些初级产品的需求随之减少,价格降低,甚至出现初级产品贸易的供应大于工业化国家需求量的局面。于是出现了制成品在世界贸易中比重的上升以及初级产品比重的下降。特别是一些发达国家通过利用技术优势,降低对发展中国家资源消耗量大的产品的需求。

  改革开放以前，我国处于计划经济管理模式。我国在传统经济体制下，由于地区分割、部门分割，产业地域分工不明显，结构同化。产业相互封锁、相互隔绝，自成体系、自我封闭、自我配套，强化了反分工协作的倾向，导致了竞争不足，资源配置背离比较优势，严重约束了有效的产业规模和市场规模。导致我国经济处于相对落后状态，生产力低下，产品供不应求，不能满足人民的需求。

 改革开放以后，我国由计划经济管理模式转变为市场调节的经济模式，我国开放市场，政府鼓励私有企业，支持投资。我国经济发展取得了质的变化，生产力水平不断上升彻底改变了经济萧条，产品供不应求的状况。有于国际贸易结构与投资相结合，跨国公司对全球贸易结构的主导作用日益增强，我国开放市场的同时得到了资金和技术上的援助，1995以后，我国由进口大国成为了出口大国。

  自2001年12月11日开始，中国正式加入WTO，中国的产业对外开放进入了一个全新的阶段。更加增加了中国在国际贸易中的地位，中国的经济增长突飞猛进。

  

尽管改革开放后，我国在经济的发展上取得了巨大的成就，旧的经济体制留下了一些弊端。我国在技术领域,特别是自主创新能力缺乏,使我国难在建立一个足以支撑民族工业的产业集群,而我国人口众多,劳动力相对便宜,使得我国在资本密集型与技术密集型产业上只具有相对优势,劳动密集型产业则优势巨大,如此一来,决定了在我国的出口产品中,劳动密集型产品（ 劳动密集型产品属于工业制成品， 生产过程的要素投入比例中，劳动力投入比重相对较高的产品，它是相对于资金、技术密集型产品而言的。是最具竞争力的产品。尽管我国劳动密集型产品在国际市场上建立了巨大的市场优势,但由于这种产品处于国际经济分工的低端,我国经济与我国从业者并没有从中获取巨大利益,赚取的只是微薄的加工费,耗费的却是我国大量的不可再生的资源。这种状况造成资源配置背离比较优势，阻碍了动态经济增长效率的提高。表现为:第一，经济非规模化，技术分散化，形不成产业“合力”优势;第二，技术低层次重复，缺乏升级动力;第三，产业关联度小，市场无力形成扩散和放大效应。因此，优化资源配置就要发挥资源比较优势，建立主导产业群，实现经济规模化。必须运用财政金融的“整合力”，促进企业广泛开展分工与协作，使企业从“各自为阵”、“封闭全能型”向“市场牵动型”、“产业拉动型”、“群体联动型”转化，推动产业优化组合。形成有效产业规模和市场规模，是我们面临的又一道挑战。

 加上随着我国经济实力的进一步增强和国际分工广度与深度的加强,我国出口贸易产品结构必将发生改变。我们要发展一种符合可持续发展理念的贸易模式以改变传统的产业间贸易模式,通过这种贸易模式参与国际贸易,借以获取动态的国际贸易优势与国际竞争优势,并借助出口贸易中生产技术的运用获取规模效益,降低我国经济产业结构调整代价,带动我国主导产业发展,增强我国出口商品在国际市场上的竞争力,扩大我国的对外贸易空间与国际市场份额。 

  国产业结构调整应该采取相应的对策：传统产品、主导产品、战略产品相结合,使出口商品结构由低度化向高度化转变。积极开发高技术产品，使其成为我国未来出口的战略产品。出口商品结构调整与产业结构调整相结合,使产业结构由低级化向高级化转变。商品结构的调整同产业结构的调整相结合。

  其次，应把出口增长纳入产业政策的目标体系,使之与产业结构的升级与发展目标一致,并以科学技术为动力,形成产业结构演进与出口商品结构优化相互支持、相互促进的联动机制。

  第三，根据产业发展趋势，确定我国未来的主导产业。

  同时，完善市场机制，促进我国产业结构优化。市场机制主要有价格机制，竞争机制和技术创新机制。完善市场机制，使资源优化配置进而使产业结构合理化，高级化，就要勇于制度创新,创造一个以市场配置资源为基础的产业调整机制。制度创新与经济发展之间具有较强的互动性,有效的制度创新可促进经济的发展,经济的发展又可为制度创新奠定良好的物质基础。在原有制度安排优势逐渐丧失和新环境急剧变化的情况下,持续的制度创新是经济进一步发展的前提。我国应进行深层次的制度创新,形成一个以企业为主体、以市场为基础、以产业升级为主线、以技术进步为特点、以消费结构升级促进产业升级、接受政府产业指导的产业结构动态调整机制。要重视基础研究,培养大批高素质创新人才基础研究是经济发展的最初驱动力,基础研究薄弱难以保证经济持续推进。

  我国应加大政府对基础研究的投入,同时进行制度创新,积极引导大专院校、科研机构从事基础研究。解决好基础研究向开发研究方面的问题,加快科研成果的转化工作,并形成良性循环。在人才培养方面,可利用高校的有利条件大力培养开发、研制人才,增加人力资源的供给,造就一大批高级开发、研制型人才队伍。

  通过对国际贸易上的历史分析，结合中国的实际状况和弊端，我国采取应对措施和战略目标。我国将促进经济地繁荣，更加巩固和发展中国在国际贸易中的地位和贡献。

China pada tahun 1970 masih mengamalkan sistem ekonomi sosialis seperti Soviet Union. Perdagangan antarabangsa hanya dilakukan dengan negara yang berpegang kepada ideologi yang sama.  Namun tahun 1976 merupakan titik permulaan perubahan sistem ekonomi China selepas Mao Ze Dong meninggal dunia.  Deng Xiao Ping yang merupakan pengganti beliau telah mengesan kegagalan dalam sistem ekonomi sosialsis yang menyebabkan wujud masalah kebuluran dalam negara akibat ketidakcekapan sistem berkenaan.  Pada tahun 1978, China mula mengamalkan sistem ekonomi terbuka dan melakukan pertukaran dengan hampir semua negara tanpa mengira ideologi.

Pembangunan ekonomi dunia yang semakin pesat dan berlakunya globalisasi dalam ekonomi, telah menyebabkan berlakunya perubahan dalam pembangunan ekonomi dunia. pertumbuhan perdagangan antarabangsa ketika ini sangat pesat dan ianya menunjukkan perubahan struktur perdagangan yang terutamanya di  Amerika yang merupakan negara utama dalam pasaran perdagangan antarabangsa amat menggalakkan kerjasama dan persaingan dalam perdagangan antarabangsa.

China, sewaktu tahun 1980, penghasilan produk utama dan barangan komoditi eksport China boleh dibahagikan kepada dua fasa yang menunjukkan perubahan struktur dalam ekonomi antarabangsa di China.

Peringkat pertama (sebelum pembaharuan dan membuka-1980)

Pada peringkat ini, eksport kebanyakkannya terdiri daripada brangan produk utama yang merupakan bahan mentah yang tidak diproses dan sedikit barangan yang telah dikilangkan.  Namun struktur eksport mula berubah dan semakin banyak barangan keluaran kilang dieksport keluar dan bahan mentah yang dieksport semakin menurun.  Pada tahun 1970, eksport produk utama adalah 54% daripada jumlah eksport, manakala barangan perkilangan eksport menyumbang kepada 46.5% daripada jumlah eksport.

Fasa kedua (1981-1985)

Pada peringkat ini, eksport barangan keluaran kilang melebihi eksport barangan utama yang merupakan produk pertanian.  Walaupun begitu, masih terdapat kecenderungan untuk eksport barangan utama bangkit menguasai eksport.  

Fasa ketiga (1986-2010)

Pada peringkat ini, barangan perkilangan menyumbang bahagian yang besar daripada jumlah eksport dan ianya terus berkembang pesat, manakala sumbangan barangan utama semakin menurun dengan cepat.  Pembangunan dan aplikasi sains serta teknologi yang lebih baik dan alternatif yang lebih menyeluruh yang diperkenalkan menyebabkan peranan bahan mentah semula jadi dalam perdagangan antarabangsa menurun dengan ketara, permintaan dunia bagi produk utama semakin berkurang dan harganya juga semakin  rendah, penawaran bekalan product utama melebihi permintaan di negara perindustrian dan menyebabkan berlakunya penurunan dalam dagangan produk utama dunia.  Hal ini demikian kerana kebanyakan negara maju menggunakan teknik pengeluaran yang berasaskan teknologi untuk meningkatkan kecekapan pengeluaran dan hal ini mengurangkan keperluan terhadapan sumber-sumber utama.

Sebelum berlaku transformasi dan pembukaan ekonomi, China mengamalkan dasar ekonomi tertutup dan hanya menjalankan perdangan dengan negara yang mempunyai ideologi yang sama.   Dalam sistem ekonomi tradisional, disebabkan segmentasi kawasan, berlaku pemisahan jabatan, industri, bahagian geografi buruh yang tidak jelas, asimilasi struktur. Berlaku sekatan industri, pemencilan, sokongan persendirian dan tiada pembahagian kerja.  Perkara ini membawa kepada kekurangan persaingan, tiada faedah berbanding dari segi peruntukan sumber menjadi penghalang dalam perkembangan industri.  Situasi ini menjurus kepada ekonomi China yang mundur, produktiviti yang rendah dan kegagalan memenuhi keperluan rakyatnya.

China telah beralih dari ekonomi terancang ke model ekonomi terbuka dan kerajaan menggalakkan penubuhan sektor swasta, pelaburan sokongan. pembangunan ekonomi. China telah melakukan perubahan kualitatif, peningkatan produktiviti telah mengubah kemelesetan walaupun dengan sumber yang terhad. Perdagangan antarabangsa dan struktur pelaburan syarikat transnasional memainkan peranan yang amat penting dalam perkembangan perdagangan antarabangsa secara global dan telah berjaya salah satu negara pengeksport yang penting dalam pasaran.

year	import	export	net
1970	2.26	2.33	-0.07
1975	7.26	7.49	-0.23
1978	9.75	10.89	-1.14
1980	18.12	20.02	-1.90
1985	27.35	42.25	-14.90
1986	30.94	42.91	-11.97
1987	39.44	43.21	-3.77
1988	47.52	55.27	-7.75
1989	52.54	59.14	-6.60
1990	62.09	53.35	8.74
1991	71.84	63.79	8.05
1992	84.94	80.59	4.35
1993	91.74	103.96	-12.22
1994	121.01	115.61	5.40
1995	148.78	132.08	16.70
1996	151.05	138.83	12.22
1997	182.79	142.37	40.42
1998	183.71	140.24	43.47
1999	194.93	165.70	29.23
2000	249.20	225.09	24.11
2001	266.10	243.55	22.55
2002	325.60	295.17	30.43
2003	438.23	412.76	25.47
2004	593.33	561.23	32.09
2005	761.95	659.95	102.00
2006	968.98	791.46	177.52
2007	1,220.46	956.12	264.34
2008	1,430.69	1,132.57	298.12
2009	1,201.61	1,005.92	195.70
2010	1,577.75	1,396.24	181.51

Pada awal 1970-an, china mengalami deficit dalam perdagangan antarabangsa kerana masih mengamalkan sistem ekonomi sosialis.  Namun lama-kelamaan setelah berlaku perubahan dan pelaksanaan  ekonomi, terbuka, imbangan tersebut menjadi semakin positif.

   Pada Disember 11, 2001, China secara rasminya telah menyertai WTO(World Trade Organization).  Setelah menyertai pertubuhan ini, perdagangan antarabangsa China semakin maju kerana melalui pertubuhan ini, mereka dapat menjalinkan hubungan perniagaan dengan negara ahli yang lain dan dapat memasarkan produk keluaran mereka ke negara lain dan mereka juga dapat mendapatkan produk yang tidak dihasilkan di China dari negara lain dan hubungan ini tidak diterhadkan kepada mana-mana negara seperti sistem ekonomi sosialis yang diamalkan sebelumnya.  Industri perdagangan terbuka China telah memasuki fasa yang baru selepas penyertaannya ke dalam WTO.  Pertumbuhan ekonomi China yang pesat telah berjaya meningkatkan kedudukannya dalam perdagangan antarabangsa.

Walaupun telah melalui proses pembaharuan dan melaksanakan dasar ekonomi terbuka agak lambat berbanding negara pengeksport lain, China mempunyai pencapaian yang hebat dalam bidang ekonomi. Sistem ekonomi terdahulu adalah lemah dan buruh tidak mempunyai kemahiran teknikal dan ianya menyekat kebolehan berinovasi.  Walaupun  China mempunyai jumlah tenaga buruh yang besar dan murah, industri tidak beroperasi dengan cekap kerana mengamalkan sistem ekonomi yang tertutup.  Selepas berlakunya transformasi, China sedar bahawa jumlah buruh yang banyak dan murah merupakan satu kelebihan kepada mereka untuk meningkat pengeluaran dalam bidang industri.  Pengeluaran yang berintensifkan buruh lebih menguntungkan berbanding pengeluaran berintensifkan modal kerana tennaga buruh di China amat murah.  Kos pengeluarannya jauh lebih rendah dan Perkara ini menyebabkan produk keluarannya lebih murah dan hal ini membantu dalam memasarkan produk China di peringkat antarabangsa.  Banyak syarikat luar melabur dan menubuhkan kilang pengeluaran produk di China atas sebab berkenaan, namun produk yang dihasilkan bukanlah hasil inovasi negara China dan mereka hanya melakukan pemprosesan barang akhir dan hanya menerima yuran pemprosesan yang sederhana.  Aktiviti ini banyak menggunakan sumber semula jadi yang tdak dapat diperbaharui  dan menghalang pertumbuhan kecekapan dinamik ekonomi seperti berikut:

• Skala pertama : bukan ekonomi, teknologi berpusat, tidak membentuk industri "bersama-sama" yang mempunyai kelebihan,
• Skala Kedua   : tahap teknologi yang rendah, kekurangan motivasi untuk menaik taraf
• Skala Ketiga   : pertubuhan industri adalah kecil, pasaran tidak dapat membentuk penyebaran dan penguatan.

Oleh itu, mengoptimumkan peruntukan sumber adalah perlu untuk memperoleh kelebihan berbanding sumber.

China mengukuhkan ekonominya dengan memperkasakan eksportnya.  Negara  China cuba sedaya upaya untuk megubah struktur ekonomi antarabangsanya dari pengeksportan barangan utama (bahan mentah) ke barangan siap yang telah dikilangkan kerana barangan keluaran kilang lebih menguntungkan ekoran mempunyai lebih banyak nilai ditambah.  Pengeluaran yang lebih tertumpu kepada barangan pengeluaran kilang keranan mempunyai faedah berbanding untuk menghasilkannya.

Penyusunan semula industri perlu mengambil langkah yang sesuai.  China tidak mengeksport keluar bahan mentahnya kerana aktiviti itu mendatangkan pendapatan yang kurang lumayan jika dibandingkan dengan eksport barang siap.  China menggunakan gabungan produk-produk tradisional atau bahan mentah yang ada untuk dikilangkan agar dapat dipasarkan dengan harga yang lebih tinggi.  China kini terus membangunkan produk berasaskan teknologi untuk terus memastikan produknya terus berdaya saing dalam pasaran antarabangsa berikutan zaman penggunaan produk elektronik berteknologi tinggi yang semakin meningkat.

Selain itu, dalam penyusunan semula industri, China juga mengenalpasti sasaran perdagangan untuk menaik taraf industri dengan menetapkan matlamat, pembangunan sains dan teknologi dijadikan sebagai daya penggerak industri.  Mereka juga membentul struktur industri dan struktur eksport sokongan bersama dan memperkukuhkan mekanisme hubungan.

China juga sentiasa mengikuti trend dalam industri untuk menentukan masa depan industrinya.  Pada masa yang sama, mekanisme pasaran harus ditambaik baik bagi menggalakkan pengoptimuman struktur industri mekanisme harga, mekanisme persaingan dan mekanisme inovasi teknologi. Dengan menambahbaik mekanisme pasaran, peruntukan sumber dapat dioptimumkan dan struktur industri dapat dirasionalisasikan.  Firma-firma kerajaan dan persendirian harus sentiasa berani berinovasi dan harus melaksanakan peruntukan sumber berasaskan kepada perubahan mekanisme dalam industri bagi memastikan perkembangan ekonomi yang berterusan.

China juga perlu meningkakan pelaburan kerajaan dalam penyelidikan asas dan menggalakkan inovasi melalui peranan institusi pendidikan dan menjalankan penyelidikan asas mahupun saintifik dalam bidang-bidang berpotensi untuk menyediakan pelajar untuk berkhidmat dalam pasaran buruh dan perkara ini juga mampu membantu mengembangkan bakat yang sedia ada.  Hal ini demikian kerana produk yang berada dalam pasaran sentiasa melalui evolusi dan semakin canggih.  Unit pengkajian dan pembangunan harus diwujudkan demi mengatasi sebarang maasalah dan menambahbaik produk mahupun mencipta sesuatu yang baru untuk diketengahkan dalam pasaran.

   Berdasarkan analisis sejarah perdagangan antarabangsa, digabungkan dengan keadaan sebenar di China dan kekurangan langkah-langkah tindak balas dan objektif strategik. China akan terus menggalakkan kemakmuran dari segi ekonomi, pengukuhan dan pembangunan China untuk mengukuhkan kedudukan dan terus menyumbang kepada perdagangan antarabangsa.